Qada yekbûyî ya herî pêşkeftî bingeha mîkroprosesor an pêvajoya pir-bingehîn e, ku dikare ji komputerê bigire heya têlefonê desta bigire heya firina mîkropêla dîjîtal kontrol bike. Her çend lêçûna sêwirandin û pêşdebirina pêvekek tevlihev a tevlihev pir zêde ye, lê lêçûna her çerxa yekbûyî kêm dibe dema ku ew li bi mîlyonan hilberan belav dibe. Performansa dorhêla yekbûyî pir zêde ye, ji ber ku mezinahiya piçûk rêyek kurt vedigire, ji ber vê yekê dora mantiqa kêm-hêza kêm dikare di leza guheztina bilez de were sepandin.
Bi salan, çerxên yekbûyî ber bi mezinahîyek piçûktir ve pêşveçûyîn berdewam kirin, ku dihêle her çîp bêtir dordoran pak bike. Bi vî rengî, kapasîteya per yekîneya herêmê zêde dibe, ku dikare lêçûn kêm bike û fonksiyonê zêde bike. Binêre qanûna Moore, hejmara transîstorên di çerxa entegre de her 1,5 salan carekê duqat dibe. Bi kurtasî, bi kêmkirina mezinahiya giştî re, hema hema hemî nîşanker baştir dibin, lêçûna yekîneyê û xerckirina hêza veguheztinê kêm dibe, û leza zêde dibe. Lêbelê, di heman demê de pirsgirêk bi IC-yên ku cîhazên nanopîvana yek dikin, bi giranî kaniya leaksiyonê jî hene. Ji ber vê yekê, zêdebûna leza û mezaxtina hêzê ji bo bikarhênerên dawîn pir eşkere ye, û hilberîner bi karanîna geometriya çêtir re bi dijwariya tûj re rû bi rû dimînin. Ev pêvajo û pêşkeftina çaverêkirî ya di çend salên pêş de di nexşeya rê ya teknolojiya navneteweyî ya nîvconductor de baş têne diyar kirin.
Tenê nîv sedsal piştî pêşkeftina wê, çerxên entegre li her derê bûne, û komputer, têlefonên desta û amûrên dîjîtal ên din bûne parçeyek bingehîn a avahiya civakî. Ev ji ber ku pergalên nûjen, ragihandin, çêkirin û veguheztinê, tevî Înternetê, hemî bi hebûna dorhêlên yekbûyî ve girêdayî ne. Tewra gelek zanyar bawer dikin ku şoreşa dîjîtal a ku ji hêla çerxên yekbûyî ve hatî çêkirin di dîroka mirovahiyê de bûyera herî girîng e. Mezinbûna IC-ê dê di zanist û teknolojiyê de pêşkeftinek mezin bîne. Ka ew di teknolojiya sêwiranê de an jî serketina pêvajoya nîvconductor be, her du ji nêz ve girêdayî ne
