IC ji çerxên yekbûyî re vedibêje, yên ku li ser nîvconduktoran têne çêkirin ji ber ku nîvconductor materyalên herî maqûl in ji bo têgihîştina transîstoran, û transîstor amûrên bingehîn ên piraniya dorhêlan naha ne. Lêbelê, ez dixwazim bêtir li vir binivîsim, li ser eslê xwe bigerim, ji destpêka "circuit" dest pê bikim. Di dersa fîzîkê de, her kesî bihîst ku hevkêşeya Maxwell hebûna pêlên elektromagnetîk pêşbînî dike, paşê ceribandina Hertz hebûna pêlên elektromagnetîk îspat kir, û di dawiyê de Marconi pêwendiya radyoyê fêm kir. Radyoya orîjînal celebek amûrek bi navê "detektor" bikar aniye, lê performansa dedektorê wekî wergir pir xirab e. Beriya her tiştî, kontrolkirina bersiva wê ya frekansê dijwar e, di encamê de dê her cûre nîşaneyên destwerdana tevlihev dê detektorê were kişandin; Ji hêla din ve, ew jî hêza nîşana bilind hewce dike, di encamê de hêza veguhezker divê pir mezin be. Ya xerabtir, alavên veguheztinê yên wê demê jî pir sade bûn, tenê cîhazên wekî fîşekan, ku tenê dikaribûn sînyalên mîna pêlên çargoşe bişînin, û yên ku li ser sînyalan û pergalê lêkolîn kiribûn, dizanibûn ku spektruma pêlên çargoşe çiqas berfireh e. Ji ber vê yekê radyoya wê demê tenê dikaribû bi koda Morse ragihîne, û FM û am hemî Şevên Erebî bûn. Ji bo çareserkirina van pirsgirêkan, mirov gelek rêbazan difikire, lê ji bilî pêkanîna jeneratorê sinusoidal-hêza bilind bi navgîniya çerxa resonant a LC, pêşkeftinek hindik heye. Bi vê pêşkeftinê re, di sala 1907 de, mirov di dawiyê de yekem car weşana AM fam kir
